اشاره: خون سه جوان آزادیخواه ایرانی است که نام دانشجو را در شانزدهم آذرماه هر سال در خاطره ها زنده نگاه می‌دارد. امروز روزی است که به نام «عدالتخواهی» و «آزادی طلبی» گره خورده. روز دانشجو که می شود, دانشگاهیان هر کدام به دنبال آرمان‌های خود مطالباتی را مطرح می‌کنند. برخی حرف هایشان از جنس علم و پژوهش است و عده‌ای دیگر دغدغه‌ای از جنس سیاست دارند. این موضوع نه فقط در این سال‌ها بلکه در دهه‌های قبل هم در میان دانشگاهیان مطرح بوده است. بسیاری از فعالان سیاسی بر این باورند اگر دوره ریاست جمهوری دولت نهم و دهم دوره افول تشکل‌های سیاسی باشد دوران اوج پویایی سیاسی در دانشگاه‌ها مربوط به دوره اصلاحات است؛ دوره‌ای که جنبش دانشجویی شکوفاتر از گذشته عمل کرد و بروز و ظهوری عیان‌تر یافت. در دوران اصلاحات هر چند وقت یکبار نگاه‌های مردم به دو جریان فکری حاکم بر دانشگاه جلب می‌شد، با این همه دولت های نهم و دهم آمد و خط بطلانی بر فعالیت دانشجویی کشید. دانشجویان 8سال پرفراز و نشیب را در دولت سابق پشت سر گذاشتند برای همین درانتخابات یازدهم مطالبات مختلف‌شان را از رئیس دولت خواستار شدند. موضوعی که حسن روحانی شنید و به آن پاسخ داد. دو طیف اصلاح‌طلب و اصولگرا در روز دانشجو با یک صندلی فاصله روبه‌روی هم نشستند تا مطالباتشان را از دانشگاه هر یک به زبانی روی میز رسانه‌ای ما بریزند... «دولت نهم و دهم فضای بسته را به دانشگاه آورد و هنوز که هنوز است تبعات فعالیت این دولت در دانشگاه ماندگار شده است.» اینها حرف‌های حسین نقاشی دانش آموخته حقوق عمومی از دانشگاه تهران است؛ جوانی که به نمایندگی از تشکل بزرگ انجمن اسلامی پشت صندلی مناظره دانشجویی روزنامه ایران نشسته است، صندلی مقابل او متعلق به حسین شاهمرادی فعال سیاسی و دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان است. او که کارشناس ارشد روابط بین الملل دانشگاه علامه است حرف اصلی‌اش مهندسی فرهنگی در دانشگاه‌هاست... شاهمرادی مدام در طول مناظره تأکید می‌کند تا زمانی که دانشگاه‌های کشور الگو و سند راه مشخصی نداشته باشند، نمی‌توانند در پیشبرد انقلاب اسلامی موفق عمل کنند. جنس حرف هایشان اگر چه یکی نیست، اما دغدغه‌هایشان یکی است. آزادی بیان در دانشگاه، پرهیز از تنش زایی در دانشگاه‌ها، مبارزه با فساد علمی و پویایی سیاسی در دانشگاه جزو همان مخرج مشترک‌های حرف‌های نقاشی و شاهمرادی در یک مناظره 2 ساعته بود.